Αθήνα, Σύνταγμα 06.03.2016
Ναι ρε φίλε, η αυτενέργεια, η αυτο-οργάνωση Πολιτών, βρίσκουν την πραγμάτωσή τους εδώ και τώρα. Κανείς δεν στέκεται άπραγος. Ένα εργατικό φυσικό μελίσσι. Ένα ασταμάτητο ανιδιοτελές αλισβερίσι, σε μια αυτοκυριαρχία αξιοθαύμαστη, που εργάζεται ακατάπαυστα και οργανωμένα για ένα χειροπιαστό ιδανικό. Εδώ δεν υπάρχουν ιδεοληψίες, ουτοπικά οράματα, φουρτουνιασμένες μεροληψίες, πολιτικά προτάγματα. Ένας μόνο, κατά τα σύγχρονα σημαίνοντα, ανεκπλήρωτος πόθος ξεδιψά. Άνθρωποι δουλεύουν δυναμικά, μαζί, για την Ανθρώπινη Φύση, Αξία και Αξιοπρέπεια. Χωρίς λοβιτούρες, φρου φρου κι αρώματα. Ανθρώπινη αλυσίδα, τηρώντας με ακρίβεια την ώρα του σχεδιασμένου προγράμματος, ξεκινά σταδιακή φόρτωση. Είναι σφιχτή, πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Πολλοί δυναμικοί κρίκοι, μια αλυσίδα μακριά, δεν θα σπάσει. Για πολύ καιρό, θα καιροφυλακτεί. Ενέργεια διάχυτη, υπερχειλίζει. Γίνεται όλο και πιο πυκνή. Πιέζει το στέρνο, το λαιμό, τη κάτω γνάθο, φτάνει στα μάτια. Μόνο με μια μπορεί να συγκριθεί. Όσες φορές κι αν βρεθώ μπροστά στο Τείχος των Δακρύων, νιώθω ακριβώς στην ίδια έκταση αυτή την ενέργεια. Είναι η δύναμη της ενσυναίσθησης των εκατοντάδων ανθρώπων που ήδη προσεύχονται, είναι η μαζική κατάνυξη, η ικεσία για τη μεταφυσική συγχώρεση και προστασία του Ανθρώπου. Μεταφυσική ή φυσική, στον «εδώ και τώρα» χρόνο και χώρο συγχώρεση και φροντίδα, η έννοια Άνθρωπος είναι ο κοινός παρανομαστής. Δεν είναι διαιρέτης, κατά ένα «εξω-μαθηματικό» τρόπο, μόνο πολλαπλασιαστής. Ειρηνοποιός.
Σύνταγμα 6/3. Μια εξαιρετικά ταπεινή και ολιγόωρη προσωπική συμμετοχή, όπως και πάμπολλων εδώ μέσα. Ένα βιωματικό έναυσμα για να σταθώ με έμφαση μόνο σ’ αυτό: Οι εθελοντές όλων των ειδικοτήτων που δίνουν το «είναι» τους, στη φροντίδα του ανθρώπου και των ζώων διαχρονικά και ειδικά το τελευταίο διάστημα για την κατά το δυνατόν ίαση της ιστορικής προσφυγικής κρίσης, είτε βρίσκονται ενταγμένοι σε κάποια ανθρωπιστική οργάνωση ή αυτενεργούν, είναι στα μάτια μας οι μικροί θεοί, στους οποίους, ίσως στο μέλλον, το ανθρώπινο γένος θα οφείλει τη μεταφυσική συγχώρεση για τα αμαρτήματα της αδηφάγου και πολεμοχαρούς του παράνοιας. Σε ό,τι αφορά το παρόν, σε αυτούς και μόνο οφείλουμε, σαν δανεικά κι αγύριστα, την ευδαιμονία του Μαζί, για την Ανθρώπινη Φύση, Αξία και Αξιοπρέπεια. Όχι των κατατρεγμένων. Τη δική μας.
Σύνταγμα 7/3. Ατμόσφαιρα που δεν απέχει από τη συνηθισμένη, κοινή της καθημερινότητας. Ίσως λίγο καθαρότερος ο αέρας. Ραδιοφωνική εκπομπή καταγράφει τη ματιά μιας γυναίκας που μοιράζεται, καθώς πρωί πορεύεται προς το λιμάνι του Πειραιά για εθελοντισμό. Κάπου εκεί, λέει, μια ουρά 150 ατόμων σε μαγαζί για χαλβά Δραπετσώνας, λίγο πιο πέρα, μια ουρά 200 προσφύγων για ένα μπουκαλάκι νερό.
