“Ορίστε, στη Γαλλία, δεν πάει καιρός, ο Ντε Γκωλ εξελέγη πρόεδρος με τις ψήφους των υποστηρικτών της γαλλικής κυριαρχίας στην Αλγερία, και τώρα αποκαλύπτεται ότι πρόθεσή του ήταν να ξηλώσει με τα ίδια του τα χέρια τη γαλλική κυριαρχία και να εκχωρήσει πλήρη ανεξαρτησία στην αραβική πλειοψηφία. Οι χθεσινοί ένθερμοι υποστηρικτές του τώρα τον αποκαλούν προδότη […]. Ο Αβραάμ Λίνκολν, ο απελευθερωτής των σκλάβων, αποκαλείτο προδότης από τους αντιπάλους του. Οι γερμανοί αξιωματικοί που επιχείρησαν να σκοτώσουν τον Χίτλερ εκτελέστηκαν ως προδότες.
Κατά καιρούς στην Ιστορία έχουν εμφανιστεί θαρραλέοι άνθρωποι που ήταν μπροστά από την εποχή τους και τους αποκάλεσαν προδότες ή εκκεντρικούς.
Ο Τέοντορ Έρτσελ χαρακτηρίστηκε προδότης μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να σκεφθεί το ενδεχόμενο ενός εβραϊκού κράτους έξω από την Γη του Ισραήλ όταν έγινε φανερό ότι η οθωμανική Παλαιστίνη ήταν κλειστή στον εβραϊκό λαό. Έως και ο Μπεν Γκουριόν, όταν συμφώνησε πριν από δώδεκα χρόνια για τη διχοτόμηση της Γης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, πολλοί Εβραίοι εδώ τον είπαν προδότη.
Οι γονείς μου και η αδελφή μου με κατηγορούν τώρα ότι πρόδωσα την οικογένειά μου επειδή διέκοψα τις σπουδές μου. Εδώ που τα λέμε […] Τους είχα προδώσει από τότε που ήμουν παιδί, όταν φαντασιωνόμουν ότι είχα διαφορετικούς γονείς.
Όποιος είναι διατεθειμένος να αλλάξει, […], πάντοτε θα θεωρείται προδότης απ’ αυτούς που είναι ανήμποροι να αλλάξουν, που φοβούνται μέχρι θανάτου την αλλαγή, που δεν την καταλαβαίνουν και απεχθάνονται κάθε αλλαγή.[…].
Εξάλλου, το φιλί του Ιούδα, το πιο διάσημο φιλί στην ιστορία, σίγουρα δεν ήταν το φιλί ενός προδότη.[…] Η προδοσία του Ιούδα δεν συνέβη διόλου όταν αυτός φίλησε τον Ιησού σαν ήρθαν οι δεσμοφύλακες. Η προδοσία, εάν όντως ήταν προδοσία, συντελέστηκε τη στιγμή του θανάτου του Ιησού πάνω στον σταυρό. Ήταν τη στιγμή που ο Ιούδας έχασε την πίστη του. Και όταν έχασε την πίστη του η ζωή του έχασε κάθε νόημα.”
“Ιούδας”, Άμος Οζ, Μτφ. Μάγκυ Κοέν, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
