«Έχει ριζοβολήσει μέσα μας από το απώτατο παρελθόν, όχι από τη γέννησή μας ή από τούτες εδώ τις μέρες, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι, όχι, εννοώ από αμνημονεύτων χρόνων. Αν καταφέρουμε να αγγίξουμε τη ρίζα, τότε το νιώθουμε: Η ελευθερία είναι παρούσα, βαθιά μέσα μας, κατοικεί εκεί, στα μύχια του εσώτερου εγώ μας. Αυτή την ελευθερία εννοώ. Αυτή είναι ο στοχασμός του εσώτερου εγώ, ο στοχασμός του εαυτού μας μέσα στην ιστορία. Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αφυπνίσουμε αυτόν τον στοχασμό. Συχνά είναι αιχμάλωτος μιας αδυναμίας. Υπάρχουν λογιών λογιών μορφές αιχμαλωσίας, Έντ. Φόβος, εφιάλτες, έμμονες ιδέες, απάθεια. Σε αυτά προστίθενται οι σκωρίες, τα ιζήματα, που ολοένα επικάθονται πάνω μας για όσο ζούμε. Ένας καταιγισμός από φιλοδοξία, εξουσία, απληστία, ιδιοκτησία, δηλητηριώδεις επικαθίσεις σκουριάς και τέφρας. Σαφώς, κάποιες φορές η ρίζα έχει ήδη σαπίσει ή ξεραθεί. Αυτοί είναι οι χαμένοι, οι σκοταδιστές, εκείνοι που έχουν παραιτηθεί.»
«Κρούζο», Λουτς Ζάιλερ, Μτφ. Πελαγία Τσινάρη, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
